علیرضا

علیرضایعقوبیسورکی

‍ "عشق رهایی بخش"

☆ عشق ابتدا گرفتار می کند و سپس رهایی می بخشد. معجون عجیبی است. وقتی دچار عشق پروردگار آسمانها و زمین شوی، به دامش افتاده ای. اما روزی چشم باز می کنی و می بینی از دنیا و آخرت گذشته ای و از هر جهنم و بهشتی رها گشته ای. این عشق تو را از بند غیر آزاد کرده است.
*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*

‍ "نکات قرآنی"
*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*
"سَنُقرِئُکَ فَلا تَنسَی"
(بزودی تو را وادار به خواندن می نماییم، پس فراموش نکن!)

☆ قرآن خواندن، کار خداست. در اصل این خداست که قرآن می خواند. از منظر قرآن، قرآنخوان حقیقی خداست و این اوست که هم می خواند و هم به خواندن وادار می کند. ما در بهترین شرایطش از خواندن او تبعیّت می کنیم؛ "فَاِذا قَرَأناهُ فَاتَّبِع قُرآنَهُ" (آنگاه که ما خواندیم تو هم از آن خواندن پیروی کن!). این که گفتم نکته ای واقعی و تجربه شده است. تشبیه و استعاره نیست. قرآن خوانانِ مقرّبِ الهی، گاه هنگام خواندن قرآن، به ویژه در دل شب های سکون و تسلیم، آوای قرائت لطیف و مسحورکننده ای می شنوند که چند آیه جلو تر از آنها در حال خواندن است. خواندنی که این جهانی نیست. ای دوست، آنگاه که توفیق خواندن یافتی، تصور نکن که این تویی که ابتدا به ساکن میخوانی بلکه این اوست که آیاتش را از لب و دهان تو به ارتعاش وا می دارد. "سَنُقرِئُکَ فَلا تَنسَی" (بزودی تو را به خواندن وادار می کنیم، پس فراموش مکن!). بدان که کلام الهی، خواندنی الهی می طلبد. یک ارتعاش هماهنگ، که زبان و ذهن و قلب را یگانه می کند. ارتعاش چنین خواندنی است که بر ارتعاشات جریان زندگی ات، بهترین و شفابخش ترین تاثیرات را خواهد گذاشت.
*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*

‍ "یَدخُلُونَ فِی دِینِ الله"
(به دین خدا وارد می شوند)
*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*
☆ "دین الله" دینی خردمندانه و نورانی است. الوهیتی سرشار از مهر و محبت و رستگاری است. حاصل "تسلیم" است. و امروزه جهان در آستانه ظهور حقیقت دین خداست که آرام آرام خود را از پس حجاب های تاریک قرون نمایان می کند. زبان دین خدا، عشق و آزادی و خردمندی است و بشر باید هر چه سریعتر این زبان زنده را یاد بگیرد و زبان های زور و ظلم و نفرت و خودخواهی را به دور بیندازد.

*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*

‍ "روح بیدار"

☆ روح می تواند بِلاواسطه بداند. این خصلت روح بیدار است. ذهن، این نتواند. زیرا ذهن اسیر زمان و مکان است و فهمش در گرو تضادهاست. وقتی ذهن فرمانروایی می کند، وقتی مدام به قضاوت می نشیند و نتیجه گیری می کند، روح به خواب می رود. یعنی رهایش می کند. اما چون ذهن رام و ساکت شود و خالی از قضاوت گردد، روح، بیدار شده و جهان سالک منوّر می گردد. هرگاه ذهنِ خالی و شفاف کسی، در خدمت روحی الهی اش قرار گیرد، چنین کسی هیچ گاه در هیچ کجا در نمی مانَد. زیرا برای روح بن بستی وجود ندارد. چه روح بیدار، راه رستگاری را در خود نهان دارد و می شناسد. در این روند، ذهنِ شفافی را که در اختیار روح الهی باشد، ذهن الهی گویند. ذهن در این وضعیت، یک پل ارتباطی قابل اعتماد میان روح و جسم است.

*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*