"نکات قرانی"
*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*
"وَاذکُر اِسماعِیلَ وَ الیَسَعَ وَذَاالکِفلِ کُلَُّ مِنَ الاخیارِ"

(و یاد کن از "خداشنید" و "خدا دید" و "کفالت کننده ی محرومان" که تمامی از اَخیار [یعنی: فراتر از نیکان] اند!)

اینان از رسولان گرامی خداوندند و اگر خوب دقت کنی ماموریت شان در عمق معنای نام شان نهفته است. اسماعیل یعنی؛ "خدا شنید" و الیسع یعنی؛ "خدا دید" ... و در اینجا میخواهیم اندکی از "خدا دید" سخن بگوییم. دیدن خدا عین نجات است فلذا "الیسع" که مُعَرَّب "الیشع" عبری است به "خدا نجات داد" نیز ترجمه شده است. "الیسع" نامی عبری است. عربی نیست که بگویی اصلش از وَسِعَ یَسَعُ است و الف و لام بر سرش آمده است. زیرا همچنانکه اهل لغت گفته اند؛ اولاً در زبان عربی الف و لام بر سر اسم بر وزن "یفعل" نمی آید مثل؛ یزید و یعمر. ثانیاً هیچ اسمی به نام "یسع" در عربی شناخته شده نیست که بخواهی الف و لام به سبب تاکید مشدّد بر سرش بیاوری. "ال" در عبری به معنای خداست و "یشع" به مفهوم دیدن است. "الیسع" (خدا دید)، شاگرد و پیرو راستین ایلیاست. رسولی است بسیار قدرتمند و صاحب معجزات فراوان و بزرگ. بر طبق گزارش کتاب مقدس، اقتدار روحی اش دو برابر استاد خویش ایلیاست. زیرا ایلیا(ع) به او گفت اگر بتوانی عروج مرا به آسمان "ببینی"، دو برابر اقتدار روحی مرا بدست خواهی آورد. و او "دید"! آن که بتواند از نگاه خدا "ببیند" ، آن که بتواند با نور خدا "ببیند" از اقتدار شگرفی برخوردار است. چنین "دیدنی" عین عمل است. خود عمل است و پر از اعجاز. اما نکته ای را که قصد بیانش را دارم فراتر از اینهاست و آن اینکه "خدا دید" کسی است که هیچگاه خود را نمی بیند! و دیگران را به خود نمی خوانَد! زیرا این "دیدن"، دیدن نفسانی نیست. "دیدنی" است که با ندیدن خود آغاز می شود. در بحارالانوار روایتی از امام رضا(ع) نقل شده که ایشان در احتجاج شان برابر جاثلیق مسیحی، در باره الیسع نکته قابل تاملی را می فرمایند؛ و آن اینکه: "الیسع هیچگاه جز خدای متعال را بندگی نکرد و امتش نیز هرگز او را نپرستیدند!" به بند دوم جمله ی ایشان دقت کن! او هرگز خود را در مرکز توجه و ستایش و پرستیده شدن قرار نداد! این یعنی؛ دیدن الهی، اقتدار "دیدن"، آنگاه میسر می شود که تو نگاه نفسانی ات مرده باشد. نکته دیگر اینکه آیه می فرماید که اینان از "اخیار" اند. اخیار ریشه در "خیر" دارد و بارها گفته ایم که "خیر" فراتر از نیک و بد است. اوج قله ی بودن است.

*❤️ علیرضایعقوبی سورکی ❤️*